16 mei 1964 geboren te Amersfoort

1990 Afgestudeerd aan de Koninklijke Academie voor beeldende kunsten te Den Haag

in de studierichtingen;  - Tekenen & schilderen, Grafiek & illustratie

Het gaat om de herhaling en ontwikkeling van het patroon en over de stille voltrekking van de verloedering der dingen die er altijd al waren aan de grenzen van mijn paradijs. Dingen die ik mij intens herinner na een vluchtige beleving ooit (Jos).

Ik ben geboeid door onderwerpen die mij als oorspronkelijk voorkomen en die er uit zien alsof ze er altijd al geweest zijn. Mijn werk is figuratief en zit ergens tussen een sprookje en een nachtmerrie. Geliefde onderwerpen zijn de oogst, de afwisseling der seizoenen, de dood en vergankelijkheid. Daarbinnen ben ik op zoek naar de structuur binnen de chaos van vorm en kleur.
Steeds meer richt ik mij op mijn eigen cultuur, mijn eigen westerse wortels. Gewoon de dingen om mij heen die eigenlijk helemaal niet zo gewoon zijn en als eindeloze inspiratiebron kunnen dienen. Vaak behoeft het enige haast om de broze onderwerpen welke mij inspireren vast te leggen omdat anderen de neiging hebben deze onderwerpen op te ruimen, te cultiveren of te renoveren. Tot mijn zestiende jaar maakte ik veel pentekeningen, meestal gebouwen. Heel bijzonder wat je met een pennetje en wat inkt kan doen. Daarna kreeg ik de schilderskist van mijn opa en maakte ik totdat ik naar de academie ging surrealistische olieverfschilderijen. Op de academie, één jaar Utrecht en vijf jaar Den Haag heb ik kennis gemaakt met diverse technieken. Ik heb daar de tijd genomen brede kennis op te doen van vorm, kleur, compositie, handschrift en mijn werk te documenteren. En daar ben ik nog steeds mee bezig. Ik blijf het geweldig vinden om steeds opnieuw iets te maken waar ik mijn eigen draai aan kan geven en de dingen maak zoals ik vind dat ze eruit moeten zien. Al gebeurd het zelden dat iets eruit komt te zien zoals je dat van tevoren hebt bedacht en dat is maar goed ook want je kan natuurlijk niet stil blijven staan. Vanaf het eerste moment dat ik de verf uit de oude tubes van mijn opa uit de jaren 30 op mijn palet drukte ben ik ervan doordrongen dat het iedere keer weer een veldslag wordt die je nooit wint, maar je komt wel dichterbij.